صَلاتِهِمْ دائِمُونَ...

الَّذینَ هُمْ عَلى‏ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ
آنان که بر نمازشان پیوسته و پایدارند.

"سوره معراج، آیه 23"
.............................

عاشقان گشتند ز تکلّف ها برون
نه به آن معنا که باشند در سکون

از خودی رستند، به حق واصل شدند
در صـلاة وصـلـشـاننـد دائـمـون

"خودم"

مقصود آفرینش...

 وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ

من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند

"سوره ذاریات، آیه 56"
.................................................................................................

 ما خلقت الجن والانس این بخوان // جز عبادت نیست مقصود جهان
 

                        "مثنوی معنوی، دفتر سوم"

زندگی دنیا...

وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَیْرٌ لِلَّذینَ یَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ

و زندگی دنیوی جز بازیچه و سرگرمی نیست و مسلما خانه آخرت برای کسانی که

پروا پیشه می کنند بهتر است، آیا نمی اندیشید؟!

"سوره انعام، آیه 32"

..............................................................

جهان را نیست هستی، جز مجازی // سراسر کار او لهو است و بازی

                      "شیخ محمود شبستری، گلشن راز"

این جهان کوه است و فعل ما ندا

این جهان کوه است و فعل ما ندا // سوی ما آید نداها را صدا

..............................................................................................

خارج از پست:

مولوی تو یه بیت دیگه با اشاره به وجه دیگه ای از انعکاس کوه، میگه:

"ما چو ناییم و صدا در ما ز توست // ما چو کوهیم و ندا در ما ز توست"

ملاصدرا از کوه به عنوان عارف ترین موجود جهان آفرینش یاد میکنه. 

ای کاش چون منی هم میتونست به عارفانه های یک کوه برسه...

من اینجا بس دلم تنگ است

بیا ره توشه برداریم

قدم در راه بی برگشت بگذاریم

ببینیم آسمان هرکجا، آیا همین رنگ است؟

"مهدی اخوان ثالث"

گرت از دست برآید دهنی شیرین کن...

پیامبر اکرم^(ص):

خداوند بهشت را حرام کرده بر هر دشنام دهنده بی آبروی بی حیائی که از آنچه می گوید و از آنچه به او گفته می شود باکی ندارد و متاثر و ناراحت نمی شود. 

"اصول کافی، ج2، ص325"

    «گرت از دست برآید دهنی شیرین کن»⁽¹⁾

نه آن که دهانت به بد دهنی آذین کن

با حیایت نگهبان باش وارداتت را ز گوش

با صادراتت ز دهان نیز، بآیین این کن

انسان دو دهان دارد. یکی گوش، که دهان روح اوست و دیگر دهان، که دهان تن اوست.

این دو دهان خیلی محترم اند. انسان باید خیلی مواظب آن ها باشد.

یعنی باید صادرات و واردات این دهان ها را خیلی مراقب باشد.

آن هایی که هرزه خوراک می شوند، هرزه کار می گردند.

کسانی که هرزه شنو می شوند، هرزه گو می گردند.

وقتی واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه، پلید و کثیف می شود.

"علامه حسن زاده آملی"

.................................................

(1): سعدی...

ماییم و یکی خرقه تزویر و دگر هیچ...

توضیح نوشت: خودبزرگ بینی، خودبینی...(همین...)

"پروین اعتصامی" هم قشنگ گفته:

به خود نظاره کنیم ار به چشم خودبینی

چگونه لاف توانیم زد که بیناییم

رباعی

کی شود من را که این من وانهم // کار بیهوده نهم، خود را رسانم بر اهم

درون خویش را ز من تهی بینم دمی // من ویران نهم، یک دم از این من وارهم

توضیح:

مطلبی رو می خوندم، که اینها رو تو ذهنم ساختم(از اون مطلب). همین...

خداوندا مراست به لطف تو امید

بسم الله

خداوندا مراست به لطف تو امید

دلم را اذنت به این ورطه کشید

 

حکمت دل بستن و کندن، چیست؟

حاصل اینطور آشفته بودن، چیست؟

 

من که دلی دارم مسکین احساس

از تو هیچ دلبر نخواستم، سپاس

 

تو کز حال من و دل خبر داشتی

چرا باز بر دل مهر دلبر کاشتی

 

بارها خواستم که دل بگذارم به زیر

با خودم گفتم، حال رو ترک دنیا گیر

 

بارها راه جستم با اسخاره ز تو

هر بار  مرا  گفتی در همین ره رو

 

راهی که در آن عاشق نمی شوند

راهی که در آن عاشقت می کنند

هست دنیا همچو گور و تن کفن // کار تو دایم کفن وصله زدن